POESÍA
A FAIA DE PONTO
Alba Cid, Estevo Creus e Xosé Miguélez
ALAMEDA DE SANTIAGO DE COMPOSTELA, PRETO Á ESTATUA DE LORCA
Idade: Todos os públicos
Duración: 50 min
A FAIA DE PONTO. Le Roi de La Galice
No bosque artúrico de Brocelianda, en Paimpont (Bretaña), aínda hoxe podemos contemplar a faia de Ponto. Conta unha lenda que foi Ponto, le Roi de la Galice, quen plantou esa faia, outra asegura que a árbore é o propio Ponto, convertido nela tras a súa morte. Partindo do roman medieval francés de finais do XIV Ponthus et la belle Sidonie, Alba Cid e Estevo Creus en diálogo co músico iXosé Miguélez emprenden unha orixinal relectura poético-musical que, deconstruíndo e ramificando o relato mítico, fai tremer as visións tradicionais do heroe e trae ás areas do presente o fondo cultural do mundo artúrico, lembrándonos a vitalidade do Reino da Galiza como referente na Europa medieval. Coa máxima liberdade creadora, os poemas de A faia de Ponto. Le Roi de la Galice devolven a voz aos personaxes da orixinaria novela en verso, conseguindo que transiten unha cotiandade moderna sen renunciar ao seu sino histórico.
Alba Cid (Ourense,1989) é unha poeta e investigadora galega licenciada en Filoloxía galega, portuguesa e románica. Atlas (Galaxia, 2019), o seu primeiro poemario, foi galardoado co Premio Nacional de Literatura na modalidade de Poesía Nova Miguel Hernández que concede o Ministerio de Cultura. Os seus poemas foron traducidos ao castelán, grego, inglés e portugués, e incluídos en revistas e webs como Poem-a-Day (serie dixital da Academy of American Poets), Asymptote, Enfermaria 6, Kenyon Review online, Oculta Lit, The Offing ou Words Without Borders. Participou en volumes como Poética da casa (2006) e na antoloxía de Apiario No seu despregar (2016); mantivo un “Gabinete de curiosidades” na revista Tempos Novos. Tamén forma parte de proxectos interartísticos e ligados ao patrimonio inmaterial como Os danzantes dos Reis (aCentral Folque, 2018), cun texto que acompaña as fotografías de Eutropio Rodríguez, ao igual que acontece en Ben Vennas Maio, un disco de Pablo Sanmamed (aCentral Folque, 2020). É colaboradora da Radio Galega e de diferentes revistas, nas que publica creación e recensións; fotografa e ilustra ocasionalmente. Nos últimos anos, ocupouse do John Rutherford Centre for Galician Studies da Universidade de Oxford.
Estevo Creus (Cee,1971). Foi membro do Batallón Literario da Costa da Morte, do grupo de teatro Talía, Non ou Edicións, e das editoras de poesía Letras de Cal e Retagarda Edicións. Como poeta ten publicados: Poemas da Cidade Oculta (Xerais, 1996); Areados. Premio Miguel González Garcés da Deputación de A Coruña (Deputación da Coruña, 1996); Teoría do Lugar. Premio Eusebio Lorenzo Baleirón (1998) (Edicións do Castro, 1999);O Libro dos Cans (Versión en disquete de Retagarda Edicións, 2000); Decrúa. Premio de poesía Fiz Vergara Vilariño (Edicións Espiral Maior, 2003); Facer merzbau non ou posible? (Non Ou edicións, 2007); O Libro dos cans (Fran- Ouren Ediciones, 2010); Balea2 (Positivas, 2011); o lugar que non hai (Chan da Pólvora, 2018). A súa obra poética está recollida nas principais antoloxías de poesía galega: dEfecto 2000 (Letras de Cal, 1999), A Tribu das Baleas (Xerais, 2001) e Six Galician Poets. Colección ‘New voices from Europe and Beyond’ (Arc Publications, 2016). Coordinador e traductor do libro Dicir unha Illa, do IV Seminario internacional de traducción poética Illa de San Simón (2017). Como narrador ten publicados os relatos: E a catro patas quilómetros. Premios Pedrón de Ouro (Edicións do Castro, 1994), Alguén Matou a Bambi. O seu interese pola música e a arte contemporánea lévao a compoñer música, a colaborar con artistas de diferentes disciplinas e a coordinar e programar actividades de carácter performativo. Participa como artista en festivais como o Festival de danza e artes do corpo Corpo a Terra, ou Plataforma: Festival de artes performativas. O seu último traballo, en colaboración co artista Mauro Trastoy, consiste nunha curta animada A palabra en Solpor (Portal da lingua. Xunta de Galicia, 2022).
Xosé Miguélez É na actualidade un dos saxofonistas de jazz máis nomeado na península ibérica. Na súa carreira profesional ten participado en importantes festivais internacionais, entre os que podemos destacar: “The London Jazz Festival BBC Radio 3″ (UK), “Multi-city music fest” (India), “Vodice jazz festival” (Croacia), “Festival interceltique Lorient” (Francia), “Portugal-jazz″ (CCB Lisboa), “Girando por salas” (España), “Festival de jazz Imaxinasons” (Galicia), entre outros. Posgraduado en jazz na “Guildhall school of music” de Londres, estudos para os que gañou unha bolsa da Fundación Caixa Galicia, e licenciado en jazz pola ESMAE da universidade de Porto. Ademáis disto, estudou particularmente cos músicos americanos Hal Galper, Jean Toussaint, Jean Michel Pilc e Matt Otto. Dentro da música tradicional galega adícase, ademáis da interpretación, ao ensino e á investigación musicolóxica. Imparte aulas nesta especialidade no conservatorio profesional de Vigo, onde tamén ensina iniciación á linguaxe do jazz. No ano 2006 convertiuse no primeiro titulado superior en música tradicional de Galicia polo conservatorio superior de Vigo.
